YUTKUNUŞ
YUTKUNUŞ
yutkunabilsem, ilikleri çözülmüş düğümlerimi dehlizlerimde yıllanmış haykırışlarımdan bir yudum içireceğim her şeyi yutan karadeliğe gözü doysun diye göğe kurduğum salıncakla raksına katılacağım toygar kuşlarının. kimse aldırmayacak kanatsız oluşuma gökkuşağına baskın yapacağım mavinin her tonuyla "ayağıma batıp duran dağlar, batmasaydı eğer." şu kuyruk sallayan yıldızların bahçesinde beni özleyen ağacım var kökleri bende emanet. dallarına tüneyeceğim melekûtun ’Hû’ larına ’Hû’/yu/mu katıp yeşilin her tonundan tesbihlerle süsleyeceğim kendimden geçeceğim apak bulmak için kendimi bir yutkunabilsem... #aha (ahmetalper) |