güzde veda saklı
sonbaharda aşka veda edişin
hazanın usulca şaire sokuluşu sıradan bir hikayesiydi hoşçakalın yakındı bir elvedaya kayboluşu ya o tatlı tatlı esişin yapraklarında bir huşu rengini hiç kaybetmedi o dalın yok muydu o dik duruşu hani iki tonu vardı ya yeşilin ortasında kahve dokunuşu bulutun ensesi hepten kalın gözden kaçmadı yağmursuz oluşu adı yoktu yerde sürüklenişin nasıl kim durdursun ki o kuşu hani ötüşüydü güze son bir fasılın şiirle çıkılacaktı artık ayrılık yokuşu |