zemin etüdü
“hayatın kopmuş düğmesini teyellerken
yaşadığım zihni kayıp” sözümün boynu bükük kalmadı işte bu senin al emanetini göster işaretini biliriz efsanesin esirgeme marifetini sokaklarda havayı iterek yürüyenler rüyalarınızda bu kadar kalabalık mı biliyorum söylediğim kabalık hepinizin mezarı var suratınız ağlamaklı mutluysanız beni de alın aranıza aynı şarkının nakaratını durmadan çalın “o eski halimden eser yok şimdi” yoksulluk bazen elbise olur ya yoksunluk söz yoksun ya öz beni bana anlatmaktan vazgeç insan başkasından sürekli duyarak kavrayamaz gerçeğini kişiye özel elbiseler diken terzinin kırarak kalbini tamamladım geceyi kararlıyım yine de yaşarken dikeceğim kendimi toprağa 21.10.2016 izmir |
Kutlarım…
………………………….. Saygı ve Selamlar…