Evim barkım yıkar bu sevda benim,
Geri dur yüreğim, dur ki yıkılma.
Kırılır kanadım bu avda benim,
Sağlam dur yüreğim, yere çakılma.

Sanma ki her sevgi gönül hoş eder,
Bahar geldi derken kışa dönersin.
Ruhuna sarılır gam ile keder,
Aşk ile yanarken hepten sönersin.

Gönlünü çekerek ıssız yollara,
Aldatmasın seni dil ile kalem.
Hevese kapılıp koşma kollara,
Kara çalar sonra el ile âlem.

Başını çevir de etrafına bak,
Nasıl da yıkılmış hayâller kuran.
Gönlünü aydınlat, zulmeti bırak,
Kaybetmez elbette başı dik duran.

Nasihat dinlemez aşka koşarsan,
Dikene belenir gönül güllerin.
Kendini bilmez de azıp coşarsan,
Şarkısı olursun kötü dillerin.

Yüreğim bu başı sevdaya salma,
Namerde vurdurur yaram deşersin.
”Ah vah! ” edip artık hülyâya dalma
Uyur da uyanmaz hâle düşersin! ...