Şiirimi seslendiren Deniz Pınar’a çok teşekkür ederim.

VAKİT SON BAHAR
Ne yana dönsem batıyor geceler,
Ya uykuları çalıyor hırsızlar,
Ya da başka şeyleri…
Ağaçlar dallarını kaybediyor
Dallar yapraklarını,
Herkes bir şeylerini kaybetti sıra bana da geldi….
Şimdi gözlük camlarım buğulu,
Papatya kaderine razı,
Alaz yemiş topraklar rüzgârdan,
Bu neyin vedası?
Çatılar karları bekler,
Bacalar dumanları….
Kimse görmez camlarından neden ağladığını….
Artık herkes ağlıyor biliyor musun?
Mutluluk o kadar kolay gelmiyor,
Ya yolda gelirken yırtılıyor,
Ya da insanlar mutlu olmayı bilmiyor….
Düşüp mutlaka ayağın acılara takılıyor…

Kimse silmesin gözlük camlarını,
Ki ağladığında ıslansın topraklar.
Kendin sil buharlarını,
Yüksekten yürüyor sanmasın bakışlar.
Aşkta gururun var.
Bende ki mevsimin adı da Sonbahar……
Eylül koşup gelsin …
Ekim peşinden sürüklensin,
Ayrılık her mevsimde var…
Hep suçlu arar bu insan,
Halbuki bu mevsimin ne suçu var?

Ayrılık her mevsimde var,
Anla ki vakit son bahar...
Şiirimi seslendiren Deniz Pınar’a çok teşekkür ederim.