SusmakGönlümün fırtınası Suskunluğumda uçuşan ses Konuşacak mecal yok Susmak en hayırlı nefes En onurlu intihar sessizlik Onca ölümdür anca Bir de yaşamak Ömrün darağacında İncecik iplik Yaralarından gece sızarken Ay’ın Susarsın kusar gibi İsyanların yasını Darbe çöker içinin baharına Kılıçtan geçirirsin marazların hasını Günün birinde Hayattan kaçırabildiğin kadar Kalırsın kendine Susabildiğin kadar Dinleyebilirsin geçmişinin Lirini Bir kaçamaktır susuşun Siper almaktır insan bombardımanında Yazılır kanadına bir göçer kuşun Türküsü sazın mızrabında Kördüğüm olur Susturulmuş feryadın Gönlümün rüzgârında uçuşur sözler Mevsim hasat değil Nadasıma tohum dökecekler Mabedimden kaldırma başını Bir destanın ardı sıra gidersem Peşimden gelecekler Gün okşarken saçını Sen sana kalana dek durma koş Ben en son bıraktığın yerde Ölürüm Sen iyi insanlar biriktir gönlünde Ben seni her yerden görürüm Kaç yara almışsam Çentiklidir ciğerimde Bir şiirden bile kafayı bulur oldum Eskisi gibi içemiyorum hüzünlerin meyini Ne kadehler devriliyor beynimde Koluma giriyorsun Düşlerime girerken gülüşlerin Sokak lambaları kırılmış bir yolun Son kıvrımında |
Saygılar.