AYRILIK GELİNCE
Ayrılık gelince, kadere küstük.
Şükür eyleyemedik, acımız vardı.
Sanki bütün dünya bize düşmandı.
Hâlbuki giden sevgili idi bizden.
Zaman geçtikçe anladık herşeyi.
Fakat herşey için geç kalmıştık...
Ayrılık gelince, sitem ettik çoğu zaman.
Neden hayat bize cehennem diye.
Küçük çocuklar gibi darıldık.
Bir köşeye çekilip, sessizce ağladık.
Sevdiklerimize nefret duyardık o an.
Ve sonra anne şefkati yetiyordu bize.
Hüzün yaşları sevinç yaşlarına dönerdi.
Ve anladık ki şefkat gerekti, en başta...
Giden sevgili acı serpmişti yüreğimize.
Unutmuştuk şefkat duygusunu.
Gözlerimize perde çekmişti sevgili.
Göremedik...
Zamanla anladık, ama yetirmiştik sevgiyi.
Yaralara esir etmiştik, emanet olan canı.
Öyle bir hal aldık ki çıkamadık işin içinden.
Merhem bile faydasız oldu yaralarımıza.
Dedim ya geç kalmıştık, sabır çekmeye.
Giden sevgili, duayı değil sitem ekmişti dilimize.
Ve bizde gönlü perişan olduk...
Dua etmez sabır etmez olduk....
Yazan:Sinan TOKER
Yazıldığı Tarih:13/10/2016(11:00) Siirt