Vuslata hakça yoldur ölümün kutsiyeti
Ayak altına düştü insanın haysiyeti

Hırçınca asi rüzgar bir de yağmur tanesi
Vuruyor pencereme yüreğimse kurguda
Tutuklu kaldığım yar güzellik şeytanesi
Ey Hızır! Elimi tut, ruhum derin sorguda!

Pembeyi hiç sevmedim gök mavinin katında
Kanat çırpıyor iken ak kanatlı güvercin
Kör olası şu nefsim dilberin şevkatında
Bu kadar günahımı çekemez ki flurcin

Deli boran fırtına kopar iken içimden
Alır götürür beni Yüce dağ başlarına
Rab nasıl yandığımı biliyorken Hiç’imden
Yar! Kızgın mil çektirmiş gözüne kaşlarına

Suça gark olmuş ruhum hala ne savaşında
Af için el açmışım gönlümse mütenazır
Yönümüzü belledik İslamın çavaşında
Duamı feryat ile sundurma sen ya Hızır.

Sessizliğe büründü em olacak zamanlar
Aman dileyişlerim sessiz bağırtımda mı
Damarımdan boşanır oluk oluk al kanlar
İhanetin amansız bıçağı sırtımda mı?

Kavgalarımız büyük içimizde yanar har
Göstersin doğru yolu gönder bana bir ulu
Beşer de kalmış mı hiç namus, haya, edeb ar
Yalvarırım ey Rabbim kurtar artık bu kulu