GİTMELİYİM
Ayazlara mahkum bedenimin
nasır tutmuş ellerinde hayallerimin çatlak izleri bana hüzünle bakan Acı sızıyor kanamalı o çatlaklardan gecenin rengiyle örttüm bedenimi ayaz vurmuştu artık içimde uyuyan çocuk üşüyordu Her uyandığında deniz dalgaları dökülüyordu gözlerinden Bedenimin ellerine bakıp çatlak bir ayna görüyorum avuçlarımda yılların yazdığı en drama hikayesini okuyorum yüzümdeki çizgilerden Soruyorum kendime Bu kahraman ben’miydim bu hikayede nasıl dayandım bunca yaşananlara Ne zaman bu kadar kar birikti bu saçlarda nasıl barınıyor bu can bu bedende gitmeliyim diyorum artık ömrüme çöken bu ızdıraptan kurtulmalıyım ruhumu ele geçirmeden gitmeliyim Sabahat Çelik 02.10.2016 |
Nice güzel eserlere inşallah ..
Selam dua ile ...Sevgiler..