Bu gün hangi buruk hırkamı
giysem acaba
kaldırımlarda dövünen
yağmalanmış duygularımla
ördüğüm gri hırkayımı

Yoksa yangınlarımın kör dumanında
kaybolmuş hayallerimin
isli siyahımı

Ey sevgili,ki
bu kelimeye layık değil varlığın
en acı arabesk şarkılarını
giydirdiğin çileli ömrümün
siyaha bürünmüş duvarlarında
kilitli nefesimle ruhum şad olmak üzere

Hezeyanlar la sürgün ettiğin
gülüşlerimin bedelini ödermi dönüşün

Hayır gelme
Islak ve yağmurlu o gecede
ıhlamur kokularının terk ettiği
kaldırımlarda kaldı yüreğim

Hezeyanlarla dinginlediğin
düşlerime nefessiz bir ben giriyorum

Geceler göz yaşlarını
döktükçe üzerime
nemlenen dinginliğim
yüz tutar çürümeye

Uyanırım bazen sen gelirsin
kömür karası
acı mayalarla dolu ellerinle

İrkilirim gelme
bakamam hilelerle dolu gözlerine

Kaç çetele çürümeye yüz tuttu
ruhumun duvarlarında

Kaç acılı şiir yazdı kalp atışlarım
yükledim kanatlarına kuşların
kaç acı çektiler yüreğimden
serçe gözleriyle

Kaç kere yıkadı beni yıldızlar
ruhumu iyileştirene dek
arındım senden

Şimdi senden kurtuluşumu kutluyorum
kadeh tokuşturuyorum yıldızlarla
gecenin saf duru çiylerini yudumlayarak

Yeni bir ben doğuyorum
ekimin ilk gününde
senin benden gitmişliğinle
yıldızların ruhumu yıkadığı
bedenimle
dim dik durup
ılımlı yağmurun eşliğinde
adı sensiz umutlar ekeceğim
aklımın bahçesine
Ekimin ilk günlerinde

Sabahat Çelik
01.10.2016