Neredeyse otuz yıllık evliydik.Altı çocuğumuz vardı.Geçim sıkıntısı içinde kıvranıyorduk.O günlerde de bilmem kaçıncı darbeyi,sayısını unuttuğumuz kırizleri yaşıyor,can çekişiyorduk.
Ne iş bulursak, ek olarak onu da bunu da yapıyordum.Günlük yirmi saat çalışıyordum.Tıpta okuyan, lisede okuyalar, ortaokulda ilkokulda okuyanlar vardı.Aç bilaç haldeydik.
Benim can yoldaşım, çok sık yapmaya başladığımız bir kavgamızda ’ sen ne zamandır bana seni seviyorum demedin biliyor musun’ dedi.
ben de bu şiiri yazıp o uyurken baş ucuna koyup,bir saatlik uykunun ardından ekmek kavgasına gitmiştim.
Yıllar sonra yazdıklarımı getirip bir çuval dolusu önüme koydu da rahmetli;al bunları temize çek bunların herbiri bir şiir dedi.
Ben onları mektup olarak yazmıştım.Tartışmaya bile zaman bulamadığımız anlarda yazardım.O uygun zamanlarda okurdu.hepsini biriktirmiş.Biraz boşluk bulur bulmaz temize çektim.Belki birilerine faydası olur kabilinden.

SEVİYORUM SEVDİĞİM


Nisan 1996 Ilgın










Andolsun,
Güven olsun.
Huzurda kal sevdiğim.
Sen benim vazgeçilmez gayemsin;
Yaşama sevincimsin.
Anlatamaz duygularımı asla;
O, sihirli sözcük ”sevgilim”.

Ben, ben olmaktan öteyim.
Tanışalı beri;
Sen’im,
Seninim.

İlle o sözcüğü duyup doymaksa dileğin;
Bin kere, onbin kere diyeyim.
Sevgilim… Sevgilim… Sevgilim…

Birlikteliğimizde;
Az biraz kırmalarım var ya;
Hani…
Küçük küçük üzmelerim, ihmallerim…
Asla incitmek değil kastım.
Hepsi nazım.
Hepsi çalım.

Hükmedemeyince fırtınalarına aşkın,
Bir çeşit sığınması nefsimin;
O, sakin, cennet koyuna.
Demir atmadır, yanaşmadır.
Senin için seninle dalaşmadır, oynaşmadır.
Deli gönlümce güya kaynaşmadır.

Üzdümse eğer,
Bilmeden…
Lütfen gücenme küsme.
Seven böyle yapmaz,
Sevdiğim sevmiyor deme.

Seviyorum… Seviyorum… Seviyorum…
Seni ben çok….
Çoktan da çok seviyorum.

Nasıl anlatabilirim ki daha.
Görmüyor musun halimi…
Senin dışındaki her şeyden geçmişim.
Gönül sarayıma sevgini, sultan seçmişim