Anlamadın Hiç
Anlamadın hiç
Anlamadın! İstediğim bir tutam Bir avuç mutluluktu Hep hazandan Hüzünden yana payımı aldım Sen anlamadın hiç Ne zaman beni anlarsın İşte o zaman Karanlıklar aydınlık olur Her sabah penceremden güneş doğar… * Kendi dünyana daldın Beni hiç mi hiç anlamadın Oysa benim için mutluluk Bir merhabaydı Bir bardak çayın sıcaklığıydı mutluluk Ben neden konuşuyorum ki Anlamadın işte Yine anlamayacaksın… * Aynı gök kubbenin altında aynı ufka bakıyoruz Aynı maviyi görüyoruz Acıyı bal eylerim Sonsuz değilim ki ölüp ölüp dirileyim Anlamadın hiç Öyle ya Yaşarken kefenimi biçtin Sen nereden bileceksin Nasıl anlayacaksın? * Anlamadın hiç Belki de ben anlatamadım Alfabe’de ne bir harf kaldı Ne de yan yana getirmediğim bir sözcük Yine de anlatamadım Bilmez kimse gönül tarlana benim ne ektiğimi Sen ne ektin ki ne biçeceksin? Çünkü anlamadın hiç… * Ben “Denizin Dalgasıyım” Sen “uçsuz bucaksız mavi gökyüzü” Ben kanadı kırık martı gibiyim Asla vazgeçmedim fırtınalı denizden Düşüncelerim karmakarışık An geldi yüreğimde deli boran kar fırtına Duygularım bi çare Çaresizlik içinde hırpalanır An gelir güllük gülistanlıktır gönül tarlam Yaz yağmuru olup düşmezsin! Sen beni hiç mi hiç anlamadın * Yıl dönümleri bana göre değil Anlamadın, anlamak istemedin ki beni Hazanda yaşarken Son baharımsın dedim Baharın miski amber kokularını içime çektim Oysa son baharım olmuşsun İçime çektiğim sadece hüzünmüş Kim bilir anlamak istemedin beni… * Denizin dalgasıyım Yelkenleri fora yaptım Şimdi dümensiz bir balıkçı teknesinde Biçare kaptan Ne gideceği rotası belli Nede sığınacağı barınak Azgın dalgalarla savaşacak mecalim yok Savruluyorum bir o yana bir bu yana Direniyorum yeni bir umut ışığıyla Ne olur? Anla beni anla Ama Maske takmışsın yüzüne Sen hiç anlamak istemedin… * */Anlamalıydım! Ben üzüldüğümde kılını kıpırdatmamandan, Sadece işin düştüğünde aramandan/ /Anlamalıydım! Sevgisizliğini Ben, seni görmek için sınırlarımı zorlarken, Senin umursamamandan!/ Demiş usta… Öyle ya Beni anlamadın hiç anlamalıydım… Mustafa KARAAHMETOĞLU 11.09.2016 *M.Sabih KÜREKÇİ’nin Anlamalıydım şiirinden… |
Sevmek bir ömür“rüya” ile yaşamaktır .
Acılar nerden vurursa vursun tuz basıp yine de gülümsemektir sevmek.
Zamanlar ve mekânlar ötesi yaşamaktır hayatı. Seversin ve bir güzel rüya başlar.
Sevdiğin üstünü örter sevgi yorganı ile, üşümezsin.
Senle bir rüyadayım sevgili, her sabah uyandığımda daha güzel oluyor dünya,dercesine
Sağlık ve esenlikler diliyorum..Ellerine yüreğine sağlık değerli şairim