SÖZ GÜMÜŞSE SEN ALTINIMSIN.
MABET BELLEDİĞİM BEYAZ SAYFADA ASILI KALMIŞLIĞIMDAN ÖTE İKLİMSİZ YÜREĞİMDE AÇAN TEK ÇİÇEKSİN.

Umut olmak isterdim titrek sesinde
Belki de bir avuç bulut
Yağarken şafak şafak.
Sevmeni diledim sevmediğin;
Görmeni belli ki görünmezliğimin tecellisinde
İki kelam şu satır arası.

Yağdığım mı yağmalandığıma kani bir yürek,
Sormalara nispet sus pus kütlem
Hacmi evrene eş.
Sonra evet, sonra;
Öncesizliğimin rakımında
Mademki boynum kıldan ince,
Koparıldığım dalımı özledim işin aslı.

Kilitlerin şifresi olmayı diledim:
Her yürekten bir tane
Ama haznesi kallavi bir süzgeç kıvamında,
Derken nihayete eren kulpsuz masalın
Mutsuz tanrıçası;
Ellerinde kelepçe,
Asılı gök kubbenin aksansız ritminde.

Bir mabedin heyula mahreminde,
Köhne bir leğenin dibinde yıkanan
Anadan üryan düşlerin
Lahit bellediği manevrada kaybolmak hayli noksan
Bir rota olsa da,
Vurgun yemekten duyduğum hazzın şeceresinde
İçin için kaynayan bir volkan…

Neler neler isterdim be gök gözlü kadın:
Sen gelmezden önce tozu dumana katan acıların eşiğinde
Ölmedim mademki;
Demelerine takıldığım ahvalimin
Diline pelesenk olmuş bir kelimeye inat,
Hatta sattıkları yürekler kadar
Düşmüşken pazara haraç mezat…

Sonram yok be anne:
Senden öncem de yok
Hele ki mahrem bir devranda
Yalıtıldığımdan çok ama çok öte,
Dibinden lehim yapmışken sevdamın,
Ellerim boşlukta salınırken hayal meyal:
Sözsüzüm bu gece
Ve gönülsüzüm artık acıya,
Doymaksa en alasından
Hadi avut beni yüreğinle
Ve dokun pervazıma saçların.

Usul bir nöbette aralıksız rehin verdiğime
Bin pişmanım, sanma da asla.
Ve evet, sözümün arkasındayım:
Bir tek sensin yüreğime kilit
Ve şu kadir kıymet bilmez kalemin
Münafık gölgesinde ölmeyi dilediğim.