Seni sevdim, insanlığıma ayna oldun
Beni yansıttın
Ruh ikizi olduk.
Sen orada
Ben burada
Düşmüşüz dünya rahmine
Kader bu ya
Doğumda ayrılmışız
Ben bir gönülde sen başka bir gönülde…

Ömrüm seni aramakla geçti
Ferhat misali dağlar deldim
Mecnun gibi çölleri aştım
Dipsiz kuyularda ahım çıkmadı
Adım deli divane oldu
Gün geldi yaşam tiyatrosunda maske takıp rol aldım
An geldi geleceğe miras bıraktım yaşamı
Sevgiyi paylaştım ruhumu insanlara adadım…

Adına aşk dediler
Oradan oraya sürüklendim hazan yaprakları gibi
Yüreğim yangın yeri
Hasretin öylesine yaktı ki
Aşkın tohumları sevdamdan taştı gün be gün
Filizlenip çiçek açtı
Öyle çiçek ki koklayanların başını döndürdü
Elini kanattı dalından koparanların
Uhde kaldı dokunamayanların içinde…

Aşkın öyle gizemliydi ki
Onda ki güç hiçbir şeyde yoktu
Kelam oldu yüreğimden dökülen
Karşına geçip bir iki söz söyleyemedim
Kalem olup sol yarımı tamamlayan şiirler yazdırdı
Şarkılar söyletti sevdaya dair
Ressamın elinde ki fırça olup
Resmetti tuvallere
Hasreti
Ulaşılmazlığı
Susuzluğu
Sevgiye açlığı…

Biz seninle bir elmanın iki yarısıyız
Aramızda çok güçlü kopmayacak bir bağ var
Şimdi farklı dünyalarda olsak da
Elbet bir gün buluşacağız
Ben her zaman hazırım
Sen hazır olunca uzat ellerini
Dikkat et hazırlıksız yakalanırsak eğer
Acı çeker sonumuz hüsran olur…

Kim bilir aşkı ikimiz de tattık çok önceleri
Bizimkisi o duygudan daha öte
Adını koyamadığımız kuvvetli bir bağ var aramızda
Aşktan da öte…
Adı yok!
Ben kendimi sen de buldum sen de bende bul
Ben, sen deği!l
Uzat ellerini ait olmayı başaralım
Çaresizliğimize çare olalım
Sabrı sevmeyi birbirimizden öğrenelim
Bir araya gelebiliyorsak
Koşulsuz ve ilahi sevgiye olan inancımızdandır

Sen ki ruh ikizim!
Yüreğinden geçenleri kendine bile söylemedin
Kim bilir belki sosyal durumun
Hazır değildin belki de itiraf etmeye
Zarar vermekten mi korktun?
An geldi zoraki vazgeçtik birbirimizden
Sensizliği, bensizliği kendimizden vazgeçmek gibi görüp
Koşulsuz olarak sevgiyi yaşadık
Çünkü biz ruh ikiziydik…

Mustafa KARAAHMETOĞLU
13.09.2015