HEP UZAK KALDIK
Yüreğimiz hep buruktu bizim,uzaklardaydık.
Sevdiklerimiz, yolların ve dağların ardındaydı.
Hep uzak kaldık kıyamadıklarımızdan.
Çünkü onların incindiğini görünce başka yanardık
İçimiz cızlanırdı,kalbimiz ağır gelirdi bedenimize.
O yüzden hep uzak kaldık onlardan,birazda korktuk.
Bizden yana kötü söz işitirler diye veda etmeden gittik.
Veda bize göre değildi,veda ettiklerimizi hep kaybettik.
Ya toprağa teslim oldular yada savrulup uzaklara gittiler.
Alışmadık, alışamadık ondan dolayı veda etmeye.
Hasret vardı yüreğimizde ama gurbet ellerindeydik.
Kuytu köşelerde çok ağlamıştık,yanakları çok ıslakmıştık.
Yorgun düştüğümüzde,özlem duyduğumuzda.
Ezilip büzüldüğümüzde çok olmuştu.
Ama yinede dikti başımız,eğmedik zalime karşı.
Eyvallah etmedik cefa çektirmek istiyenlere.
Gurbetten yana dert yandığımızda oldu.
Sitem etmedik,isyan etmedik, şükür ettik aksine.
Derdimizi dışa vurmaktan çekindik içimize attık.
Hakkımız yoktu dostların kederlenmesine.
Keder ekmek değildi ki amacımız dert yanaydık dostlara.
Halimize şükür eyledik, dua ile yaradana yakardık.
Dualarımız hep sevdiklerimiz içindi,
Kendimize pay biçmedik dualardan,önce sevdiklerimiz dedik.
Razıydık alnımıza yazılan yazgımıza.
Geceler,gün olur soğuk olurdu, üşürdü bedenimiz.
İçimizi siğara dumanı ile ısıtmaya çalışırdık.
Titrerken bedenimiz yıldızlara dertli türküler söylerdik.
Hayatımızı türkü diye ay’a anlatırken ıslanırdı yanaklarımız.
Ve yaslanırdık beton duvarlara hasret yakardık benliğimizle.
Uzaklara dalıp giderdik,özlem duyduğumuz insanlara.
Yazan:Sinan TOKER
Yazıldığı Tarih:10/09/2016(17:00)Siirt