Büyümenin sancısı..
parmak uçlarım değil
yüzüm değmeliydi ışığa daha çabuk büyümeliydim sırtımda hayatın sayısız kırbaç izleri ben hala ruhumu ehlileştiremedim mutluluğa borçlu herkes herkes kötülüklerden sorumlu büyümenin sancısı zor insanlar kaldıramıyor her tedâvide umut kanlar içinde masada kalıyor dün gece yarınlarımı dışarda bıraktım bütün masal kitaplarından bir bir utandım bir çocuk değil, milyon çocuk ağlıyor artık güneşli yarınlara değil bir karış soğuk toprağa sarılıyor içimdeki çocuğun yüzü silik bir yanım hep gri, bütün renkler eksik göce nöbetine çıkmış kuşlara haber saldım acilen bana umudu bulsunlar söz veriyorum sessiz kalacağım yalnız uçan ateşböceklerine söyleyin korkmasınlar yeryüzüne inip tek tek saçlarıma konsunlar.. ✒T.Y. |
Korkmasınlar
Yeryüzüne inip tek tek saçlarima konsunlar.
Yalnız bu gerçekten umut verici iyi yürekler var demek için merhamet var demek icin. çok güzeldi şiir bir şekilde gelmedim şimdi fırsatım oldu kutlarim.