Aşk dediğin ya Allah’tan gelmeli
Ya Allah için olmalı
Ya da Allah’a ulaştırmalı; yoksa yerle bir olmalı...

Mevlana

.....



Tüm renklerin tanrısı beyaz
Tıpkı çocuk ruhun gibi demiştin ya bana
Ölümsüzlük kapımızı delice çaldığı gün-hatırla
Nasıl da sazını eline alıp
Dört nala koşturmuştun ürkek sevdamızın yeniyetme taylarını
Ben özgürce sarılıp ağlamışken boynunun süt kokan kutsallığında
Göçmen yüreğimizin kırgın coğrafyasını
Nasıl da esir almıştı
Doksan dokuz kehribar sarısı mutluluk damlası
Nasıl da yan’a yan’a susamıştık Aşk
Çiseleye çiseleye anadan üryan
Arlana arlana yağarken sevda






Ve sen Aşk
O günden beri
Gözbebeklerimin arşipel tualinden hiç eksilmeyen
Doksan dokuz şükür tebessümüm
Aşkla beni yeniden barıştıran doksan dokuz angut kuşunun sözcüsü
Öksüzlüğümün hırçın rüzgârlarına göğüs geren Alamut fedâim
Babamdan sonra çocukluğumun yorgun yüzünü
Doksan dokuz bin kez şımartan kalbim
Çalkantılı avuçiçlerimin doksan dokuzuncu nöbetinden
sadakatle öpen duam
Hasretimi anne kokusuna banıp dindirdiğim yegâne uçmağım oldun






Ve ben Aşk
Bütün benliğimle
Bütün adanmışlığımla çılgınca severken seni
Farzet; antik kıtana günde doksan dokuz kez
Beş vâkit hicret eden
Yarı âsi
Yarı ıslak bir bulutum
Yahut doksan dokuz kez zikirlerle varolan gök’ yüzünüm
Biraz mavi
Biraz yeşil
Biraz gri
Birazcık da siyah...













nagi han