Eskimeyen yaralarım var benim
acıyı daha güzel nasıl yaşarım diye düşünüp
durduğum onca gün ertesi
Yüzümde bunca uzak
Ağzımda
ufalanan şehirler
uzayan yollar
Ve toz
Ve kan
Ve hınç
Küfür konusu bunlar hep...


/ Yâr ne güzel şey
Kaş çatıyor yara oluyor
Göz süzüyor yâren oluyor.../
Oysa ben
Yâr aralarımı seviyorum
Sapkın bir heyecanla dokunuyorum ölmüş aile büyüklerimin resimlerine
Sen
yalnızlığı sevme işini yadırgıyor olabilirsin
bunda bir abes yok
Oysa ben ne çok ad’ım sende unutulan
harf harf hece hece.
Vakitlice Mecnun
Vakitsizce Kerem
Çok içtiysem Yusuf
Hele
Kaçaksa tütünüm sararmışsa dişlerim Kamber

Yüzümün gülüşüne değdiği yerden tanıyorlar beni
Gülüşünün gırtlağıma yumrulandığı gecede
vuracaklar ellerimi
Bu tortu
Bu tat
Bu elmayı dişleme meselesi değil ki
bu hınçahınç keder...

İçim ana baba günü
üstelik bunun aşkla
ve senle ne alakası var
Ben sende yolları sevdim diyor şair
Ben içerliyorum
İnceldiği yerden kopan parmaklarımı yüzüne sür
Yüzün Kenan kuyusu...

Kenar mahalle kahvesinde okeye dönüyor sersefil avuçlarım
Kırkikindi bekleyen bozkırı
yükselen şu dağı anlıyorum da
Diz kıran el etek öpen
alçalan
alçalırken omuzları kabaran insanı
anlayamıyorum...

Bu tortu
Bu tat
Bu toz
Ve hınç
Yapış yapış hissizleşiyor etim
sıcaktandır diyorlar
sıcaktan diyorum

Temmuz sahneyi kanayarak terk etti
Haziran nicedir gözyaşı
Gözümün üstünde kaşım varmış öyle diyorlar
Doğru diyorlar...