kaybedebiliyormuş bütün ruhlar köküne kadar vicdanını
bunu iliklerime kadar insan olmanın
utancından öldüğümde anladım
şimdi hangi sevap denizi
nefsinin günâhında kirlenen
bu çivisi çıkmış insanlığa
kollarını açıp
merhametine basabilir ki?

......
oysa ki; bizden daha insanDI yaralarımız
kabuk bağlamayı bilmeseler bile
tedâvülden kalkan sevgiyi
insan coğrafyasının raflarında görmek için
evcil karıncalar gibi inatcı ve özgün
aslını inkâr etmeyen köpekler kadar sâdık
ve bir avuç kül kadar sahibine bağ(ım)lıydı
aslını inkâr etmeyen her özne
tek açlıkları
asil bir çift sözün melodisi
sıcacık bir gülüşün doğ(y)urganlığı
dizlerimiz kanadıkça bizi iyileştiren
sadakât dolu bir öpüşün bin promil büyümesiydi
yer küreye inadına sığdıramamaktan korktuğumuz






ahh!
yalan söyledikçe burunları uzamayan
yüzlerinin karanlık mahyası kızarmayan
Pinokya kadar bile cesur olamayan
insanlığın tarihine kazınacak kadar şerh
çocukların masumiyetini çalacak kadar taub
nice insanlar gördüm
ve insan olmaktan utandıkça
kendi içimdeki volkan(ım)da yandım







kâhin değilim ki
gelecekten haber verebileyim size
ama şaşaasız bir dilek dileyebilirim şimdi
diyorum ki, bir büyücü olsam meselâ
hohlaya hohlaya sevgi ile şişirsem insanlığın kalbini
ölmekten değil
boğulmaktan kurtabilir miyim acaba?







şimdi izninizle yüreğimin acısı hatırına
sırtımın o çok tanıdık yaralarına gömülüp
babamın cennet gözlerinden öpebilir miyim
sessizlik lütfen
lütfen ama...

SES_ SİZ











nagi han


Şiirimi günün şiiri seçen sayın Dağ`a,seçici kuruluna ve o naif ziyaretleriyle yürek çığlığıma ses veren ,ses olan bütün güzel yürekli şair arkadaşlarıma çok teşekkür ederim...Keşke vatanımda hepimizi üzen olaylar olmasaydı...
Sevgi ve saygılarımla...