Dünü, bugünü ve yarını konuşalım bizce biraz..
Siyah beyazımız daha iyiydi eskiden...
Kendi tor-netimizi yapacak kadar becerikliydik her birimiz....
Renklendikçe kayboldu benliğimiz renk cümbüşü içinde...
Ne düne bağlı kalabildik, nede yarına umutla bakabiliyoruz...
Renklendi işte her şeyimiz!!!!!
Soluduğumuz hava bile renkli oldu kirden..
Yediğimiz yiyecekler ayrı ayrı renge büründü
hepsi zehir tadında......
İnsanlarımız bile renklendi!
Bir günde dört mevsim on iki renk az kalır yanında bir çoğunun...
Sabah güne beyaz başlayan ,
akşama kadar bir çok renge bürünür onursuzca..
Oysa;
Eskiden ne güzeldik.
Hepimiz siyah beyaz...
Oynadılar rengimiz’den pervasızca yarını düşünmezler...
Oysa, her şey ne kadar güzeldi..
Ekmek buğday tadında!!!!!!!!
Her şeyi kapattık boyayla cilayla,
doğallığa meydan okurcasına.
İşte benim fikrim;
Dün, siyah beyaz ’dık her şeyimizle....
Bugün rengarenk olduk maskelerimizle...
Yarınlar; mor, eflatun,
lila ve en önemlisi toz pembesi.......
Dünyadan bir haber,
maskeli, cilalı, boyalı,
hormonlu yarınlara umutsuz ve güvensizce....
İşte dünü, bugünü ve yarını memleketin....
Ve işte, dünün, bugünün ve yarının maskeli yaşayanları BOYA KÜPÜNDE..
Seviyorum ben dünü, siyah beyaz ilkeli yaşamayı..