Kır eğlencesindeymişcesine işçiler ikindi sonrası paydos olunca iş kamyonlarla traktörlerle insanların tarlardan bahçelerden köylere dönüşünü düşünüyorum üsttü başı tozlu yorgun yüzleri günü bitirmekten mennun terli avuçlarında ezik yaban çiçekleri
ve belki bir gün gelip buluşacağız başka yönlerden gelip yine bir yerlerde insanoğlu neyi görebilir ki simsiyahgecenin sessiz karanlığında ürkütücü sessizliklerle doludur dev aynaları
sana tozpembe bulutları göstermek isterim belki bir gün bu gün yıldızlar yorgun eski bir hayâlden
ama dün eski patikalara buluşmaya gittim gözlerim yaşardı eski bir çoşkuyu aradım gözlerinin içine baktım kimse yoktu artık bana aşina beni tanıyan çalı kuşları yoksul ihtiyar toprak ateşten yoksun barındıyor üzerinde yaban otları gözleriyle karşılaştım yıkılacağımı sandım sitemliydi bunca yıllık kayıplarından ötürü ne sen eski sen ne ben eski bendim tenini okşadığım
kanat çırpıyordu güvercinler göklerden yeryüzüne doğru içlerinde zeytindalı yüklü barış arabaları görmezden geliyor insanoğlu güneşin yüzü kalaylı tencere gibi parlıyordu
pencereden giren bol güneş aydınlatıyor boş evi bağın köşesinde evin yer yer kırılmış dökülmüş kiremitleri kıyısı köşesi küşmüş hatıralar içimi acıttı evin içine diz çökmüş sessizliği aslında bazen bir buluşmadır hayat bu buluşmada direttiği zamanda anlamını yitirir kelimelerle anlatılmaz
odamda toz tutmuş eski kitaplar sararmış gazeteler mecmualar çer çöp ölü ve dalgın bakışları gölgeler arasında duruyorlar hepside ölü kentler kadar zengin ve küskün altın yere düşmekle değer kaybeder mi?
evet evet hatırlıyorum eskiden göklere inanırdım en çok senin sesin gecenin karanlık sokağında dillenirdi kitaplarda elim kolum bağlı gözlerim kapalı seni dinlerdim adımlardım baştan başa avluyu yıldızları seyrederdim sırtım duvara dayalı şimdi artık nereye giderim ki
alt üst oldum benim değil sanki hiç bir şey bir yabancıyım uyandığımda gitmiş oluyor içimdeki çocukluğum...
toprağım; ne sen eski sendin artık ne ben eski benim tenini öpüp okşadığım……
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
TOPRAĞIM… şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
TOPRAĞIM… şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
Toprağım Çok duygulandırdınız beni çok ne yazsam ki Yıl 1988 üniversite okumaktayım safım gerçi hala öyle duygularım hep tavan yapmıştır okul harici bir lokantada çalışıyorum kazandıklarım ile minyatür halı yaptırıp Muğla Bodrum da satıyorum okulumuzda bir Hülya vardı güzel mi çok güzel bir erkek arkadaşı vardı onunla tartışınca oturup ağlarmış vakit buldukça Halk kütüphanesine giderdim bir gün beni orada gördü ve kütüphane çıkışında oturup konuştuk Hasan Toprak gibisin der sonra Toprağımsın demeye başladı erkek arkadaşına şunu demiştim sevmesini bilmiyorsan önce sevilmesini öğren sevmek değil kendinizi sevdiremiyorsanız o sevgiden hayır gelmez Hülyayı bir daha üzmeyi deneme hedef tahtasına say arım dedim çok iyi arkadaşım oldu bir gün yolda karşıdan karşıya geçerken araç çarpınca hep Toprağımsın diye sayıklamış arkadaşları söyledi ben de böyle bir mahla kullandım toprağı çok severim yoruma bir anı düştü beni o günlere döndürdügünüz için teşekkür ederim.
Çok güzel duyguları anlatan bir eser okudum.. İçten ve samimi oluşu ve akıcı bir dil... İmgelerin yerinde kullanılması hoş bir tad vermiş.. Çok beğendim Yürek sesiniz daim olsun kardeşim Nice güzel eserlere imza atmanız dileğiyle Şiirli günler diliyorum
anılara anlamlı ve hüzünlü duygularla şöyle bir yolculuk... nelerimiz yok oluyor ah bilseniz...hayaller umutlar gelecek ve sevgiler... zalimmiş bu dünya hemide yalan baki kalan ise yürek sızlatan anılar güzeldi şiir tebrik ederim
Paylaşmanız vesilesiyle şiirinizi okumak imkanım olduğu için mutluyum...Güzel paylaşımınıza,edebiyata verdiğiniz emeğe ve yaşattığınız okuma keyfine teşekkürler... Tebriklerimle... Saygıyla...
Selam ve sevgiler.