Şimdi!

Hüznü kaleme yükledik tükendi Gecenin hal-i buhranı
sabır olup Kılıcı körlendi.
Ey şair şimdi nerede konaklayacak
dile gelmeyen sözler?

Kurtulmalı âdabını unutmuş hayaletlerden şimdi!

Belki...Söylemez isek hiç kâr etmeyecek
Söylesek söz dinler...belki.
Belki, yeni bir ufuk açacak...
yeni umutlar doğacak belki...
gecenin karanlığına söylesek, sanki!

Şimdi geceye kandil yakıp izlemeli
Yetim sözlerin silüetini...
Vagonundan kopup kendine uzaklaşan isyana bürünmüş Lehçeleri.

Şimdi durgun bir şairin,
Fırtına koparan iklimine dönüyor dilim
gecenin bir koynunda
Ay’a çeyrek kalmış bir zamanda

Şimdi şairin Sözlerinde aydınlansın gece.
Açsın Nurlu sabahların doyulmaz tebessümü.

Şimdi karanlığa kafa tutacağım
Şiiri atacağım gecelere
Şimdi bu vakitte
Salacağım kendimi
Eşsiz namelerin sarhoşluğuna!

Sonra...
Yol alacağım
Ruh hanlarımın derin boşluğuna.

Ve uyuyacağım!

Hanife Bayazıt