Çırpınıyorum
çırpınıyorum adeta boğulmamak için
gözyaşlarımın arkasında matemlerim gizli mum gibi eritiyor beni sensizliğin taşıyamaz hale geldim bu hayatın yükünü yeryüzündeki her resimde arar oldum yüzünü kurduğum düşlerim beni uzaklara götürdü ruhum arındı kir pas içindeki yalanlardan her filmin sahnesinde seni aradı gözlerim içindeki sevgi tohumlarını koru bırak ikimiz için yeşersin çiçekler filizlensin ağaçlar bir destan gibi geçmişle kuyunun dibinde hala ayak izlerimiz var beyaz güvercinimiz bile bizi hiç unutmamış hüzün kokan satırlar dolu yazdığın mektubu günlerce saklamış işte bak mektubun elimde artık çok acımasızdı hayat bizim için ben seninle son veda diyerek uyumak istiyorum sonsuzluğa beyaz kefenimle bir daha hiç uyanmamak Mehmet ÖKSÜZ |