Sus!(*)
Suuu
sssss
s’alım hele
sarı Kanaryam,
Bülbülüm sende
susalım!
Kalbinizde kanayan
Nameleri Şiir gibi
dışarı dökme,
susarak Saygınlığı bekle!

Ne "Yusufcuk" Kumru yakınması,
ne Barış guruldaması Beyaz Güvercinin,
nede cik-ciklemesi Civcivin
bu Kargaşa Ormanında anlaşılıyor.
Karga gaklaması, Şahin Cıyaklamasına değin
birbirine karışıyor.

Şşşşşşşşşş!
Kayboldu Güneşşş.
Çok Bahar ardı hala Kışşşşşş
kaldı.
Karanlığa battı Bataklık,
her Taraf Leşşşşşş
kokuyor artık!

Şşşşt!
Uyuma bak
açık Gözleriyle uyur gibi yaparak
Karanlıkta bile Işığı gören,
Sanat Simgesi Baykuşşşşşşş.
Kozasında Umudu ören
akıllı Dut Kurdu.
Baharda hür olacağını bilerek,
del Kozanı Kelebek,
sussssss
ma,
ama.
Olma İpek!

Bülbül, Kanarya, Civ-civ, Kumru, Güvercin, Serçe
gibi
Kuş Kalbinde kararan Nameleri
Vakitsiz dışarı dökme!
Sussssss
sarak
Şiir gibi
Aydınlığı bekle!

(*) İstanbul Pembe Şiirleri Hayvanlar için yazılmıştır. İnsanların asla alınmaya hakları yoktur.