HER NE ARARSAN KENDİNDE ARA
Ayak izlerinde kayboldum...
Her şeyi kalbime sordum, Kendimde buldum, Senden öğrendim... Yol bitti; Ayak izlerinin denize karıştığı yerde. Hiçlik denizi yok olmaktı, Dünya gözüyle... Kalbimle seyrettim bu yüzden, Deryaya karışan varlığımı... Dünya nasıl perdeyse cennete, Öylece perdeydi zaman cemaline... Takatsiz,solgun cümlelerimse Dile gelmez sonsuz gerçeğine... Ne bileyim,belki olmaz ama; Ana rahmini cennet sanan bebeğin Aydınlığa çıkışı gibi dönmek isterim sana... Öyle masum,öyle beklenmedik bir sevinçle Tamamlanır belki halka, Sıfır noktasına... |