Hakikat-i Muhammedi
Dağ rüzgarı gibiydi serinliği,
Kokusu ruhumu doyuran. Her düştüğüm menzilde Ellerimden tutup kaldıran Varla yok arası gidip gelen Varlığıma anlam katan... Hiç görmesem de yine Hakikatimde var olan Elest’ten özüme aşina olan Ezelden tanıdığım kadim ruh Beden giysisinden soyununca Ruhuna karışacağım ruh... Her dem yaşarsın evrende, Zamansız mekansız iklimde Bir farkına varsam... Kendiliğinden tanırdım kokunu, Kendime bu kadar yabancı olmasam... |