Kerkük
“Vatan aşkı imandandır”, desturum
Türkmenem, dârım var, cihanım Kerkük Değişmez yıllarca, aynı düsturum Türkmenem, zorum var, asanım Kerkük Türk! Sen’em! zorum var, asanım Kerkük Sevdamın sekizi, beşi olurum Baharı olurum, kışı olurum Sinesinde yar ataşı olurum Türkmenem, korum var, dumanım Kerkük Türk! Sen’em! korum var, dumanım Kerkük Burun bükenlere, saç baş yolduran Kalbi heyecanla, aşkla dolduran Vatan sevdasını, şaaha kaldıran Türkmenem, pirim var, handanım Kerkük Türk! Sen’em! pirim var, handanım Kerkük Yetime “el” olan, analık gibi Yiğide yol olan arkalık gibi Görmeden vatanı arpalık gibi Türkmenem, serim var, ihvanım Kerkük Türk! Sen’em! serim var, ihvanım Kerkük Damlayım, istesin umman olurum “Ak” desin, yolunda tufan olurum Olmazsa önümde, viran olurum Türkmenem, durum var, fermanım Kerkük Türk! Sen’em! durum var, fermanım Kerkük Yegâne varlığım, arzum, dileğim Ayrılık elinden bıkkın yüreğim Figanımı hayaliyle sarayım Türkmenem, sayrım var, dermanım Kerkük Türk! Sen’em! sayrım var, dermanım Kerkük Yıllar var, sevdamdan aralı düştüm Vuslat özlemiyle yaralı düştüm Sandım ki bir ömür karalı düştüm Türkmenem, zarım var, şükranım Kerkük Türk! Sen’em! zarım var, şükranım Kerkük Güneş gibi, ışık saçar üstüme Felek gibi, gönül koymaz restime Yük altında, destek olur destime Türkmenem, barım var, bağbanım Kerkük Türk! Sen’em! barım var, bağbanım Kerkük Özüm yansa ona gölge salarım Sayesinde ne düşlere dalarım Varsam ona neşe ile dolarım Türkmenem, yerim var, mekânım Kerkük Türk! Sen’em! yerim var, mekânım Kerkük Delibal duramaz, özden uzakta Savrulur külleri, közden uzakta Çağırır bizleri, bizden uzakta Türkmenem, yârim var, kurbanım Kerkük Türk! Sen’em! yârim var, kurbanım Kerkük Celil Çınkır |