SESSİZ YÜREKLER*
Azizim ben yürüdüm bu karlı yollardan
Acıları canlı canlı gördüm hüzünle Yaram hiç acımadı,sadece kanadı durdu! Nasıl bu acıya tutunur sessiz yürekler Bu kahpe düzen içimi yakıyor tümden Bu toprak kokusu artık ölüm kokuyor Sancılar azalmadan şiddetleniyor Acılar git gide büyüyor, sevgiler eriyor Kırlar nergislerle doluydu Çamlar mis gibi kokuyordu Şimdi ne nergisler kaldı nede çamlar Şimdilerde mavi bile isyanda Zaman herşeyin ilacı derken Karanlıklara boğuldu suçsuz yürekler Uykusuz geceler, düzensiz nefesler Bize bahşedildi.. Yok oldu tüm sevinçler... Mehmet Öksüz / Eflatuni Mısralar |