SONBAHAR YAPRAKLARI*
Acılarla boğuşan sevdamı gözyaşlarımla kucaklarken
Gülümsemenin lâl düşleri sessizliğiyle kayboluyorum Yokluğunla kalbim derin yarıklarla şiddetle çarparken Tıpkı sohbahar yaprakları gibi tek tek dökülüyorum... Elvedan bedenimde ölüm gibi acıya yer açarken Ruhumda pervaneleşen özlemlerin benliğimi yakıyor Göğüs kafesimin giz yerinde sıcaklığını hissederken Hayatımın her salisesi yokluğunla yetim kalıyor... Her sabah senin gül kokunu içime çekerken Evimizin odaları kış masalı gibi hüzün kokuyor Hasretinin prangalarıyla kokunla yaşarken Ebediyen nefesimin her zerresinde var olacaksın.. Mehmet ÖKSÜZ |