duvarda güneş
pencereden bakıyorum
yan tarafta doğru kavun sarısına boyanmış evlerin duvarlarınada güneş hüzünlü ben hüzünümü unuttum balkonlar boş ne konuşan biri ne radyo ben ve olamadığımız şu hayat varız kelebekler ne de güzel uçardı öyle koşardım arkasından koşardık ellerin ellerimden kayardı da korkmazdım anlıyormusun sonra... her şey kaymaya başladı birer ikişer gittiler bağırdım kimseleler duymadı ben duymadım sen duymadın olmayan sevgilim de duymadı... |