Rızkı dağıtan, Allah’ı bilmek,
Kanaatle, huzuru dermektir.
Çocuklar arası fark gözetmek,
Fitneye alkışla, yol vermektir.

Canhıraş kopardın, candan canı,
“Eloğlu” dedin, kızını sildin.
Gözdeler gönülde, döker kanı,
Acıları kendine hak bildin...

Hor baktın, kim doğurdu büyüttü,
Oğullar evlatta, kızlar kimin.
Neden, bu gelecekten ürküntü,
Sarsıldı bak, ailede zemin…

Kızın derdine yapmacık bakan,
Yalandan üzülür, yalan ağlar.
Haksızlıklara yürekler yakan,
İnanan kalbi, “ merhamet” bağlar…

Kıskanıyorsun iki kızını,
Damat el, ağızı ile kuş tutsa.
İn yere, düşür kibir hızını,
Kanmazki açgöz, dünyayı yutsa.

Kız almasın, kalanı da versin,
Sen mi yaptın, eloğluna evi?
Kalkmış "ana hakkım haram" dersin,
Haramzade doymaz, yese devi.

Seksene dayanıyor bak yaşın,
Diline hoş dualar yakışır.
Ayak çalışmaz, ağrıyor başın,
Yanlışlar birbirine bakışır.

Yanlışın yolu, yanlışa gitti,
İhya etmedi, dünyayı versen.
Mal mülk te neymiş, kalmadı bitti,
Tut dilini, Rabbini seversen.

Sarıldı, atam kardeş bilerek,
Güvendi, dayanacak son daldı.
Evlada cana, vicdansız yürek,
Yıkıldı, amansız dertler kaldı...

Torun boş bakar, gönüller dargın,
Oğullar birbirine darılır,
Anasın, kızın da bitmez saygın,
Bağra taş basar, yine sarılır.
Haziran-2016/Güllük