geçmişin izleri dereye benzer. Kimi an coşar, kimi an kaybolur lakin yatağındaki resim yıllara meydan okur.

o şehirde canım kaldı,
yüreğimi bir can aldı.
duyarım adını da koca şehir,
üşürüm.
saklı kalan anılar canımı yakar,
yandıkça,
aklım durur şaşarım.

ah Eskişehir!
umutlarla bağlandığım,
bir kalp atar toprağında benden uzak bensiz ve sessiz.
esir kaldı sende iki damla göz yaşım.
bir beni saklamadın,
bir bana aşkı sunamadın.

yollar gel gel diyerek yüreğime seslenir,
düşerim yola gücüm yetmez kalırım.
İsyan doludur kalbim,
yola küserim.
ah aşk!
seni tanımak belki de bir günahtı,
günahlarımı döker kelimelere,
içli içli ağlarım.

gün olur pişerim,
gün olur ıslanırım,
yağmur benimle ağlar,
güneş benimle yanar.
sende yan koca şehir varoşların kül olsun,
dokunma sevdiğime.
kavuşacaktır elbet ellerim ellerine.
umudu merhem diye sarar her yeni gün,
yürek sızılarıma.

kaç yıl oldu sayamadım,
kaç ay oldu gidemedim,
sendeki vefasız gelmez bana.
duy sesimi Eskişehir!
yıkılmadık kalelerin hala dimdik ayakta,
katılaşmış duygular geçit vermez bu aşka.
güllesi ağır toplar kullandım,
alev alev mancınık attım,
bir şehri alamadım,
bir kalbi çalamadım.

ah be deli kadın!
şehrin senin olsun kalbin bana yeterdi.

Mehmet Macit
20.05.2016
Dikili/İzmir