neredesin ey aşk
Aşk en büyük hakikat derdim
Bu sebepten aklımı yokluğa serdim Her şeyde bir mana arar gezerdim Yüreğimde ki hamlığı böyle süzerdim Konuşan dilde onu arar Dalgın gözlere onu sorardım Onun sözü yoksa kaçar Gönlümdekini her gece yazardım Niye böylesine divane yaşardım Neden her gün yollar aşardım Bir an denk gelecek olsam coşardım Neydi bu yolculukta ki adım Nefesim her kesildiğinde soluğumun şifası Necip Fazıl’ın mana dolu satırı Mevlana’nın hakikat bağı Onlardı dermanımın durağı Ardına giden yolsa hiç bulunmadı Hamlığım olgunlaşıp gönlüm yanmadı Yoldaşım yok diye yol yok sanmadı Yine de sol yanım ötesini anmadı Aşk üzere nice zaman geçti Lakin her varışım ayrı şerdi Gönül her seferinde yine aşkı seçti Kimileri bu halime sade lafı güzaf derdi |