Biliyorum…
Kimi zaman sen gittin, çok seviyorken gittin.
Hem de bağrına taş basa basa gittin.
Giderken kırıp döktün.
Tamiri ve telafisi imkansız yaralar açtın belki de…
Ama ben biliyorum ki en çok kendini kanattın,
istemeyerek de olsa,
imzanı attığın bu vedalarda…

Biliyorum…
Kimi zaman senden gidenler oldu.
Dik duruşun, hayata meydan okuyuşun
ve zeki bir kadın oluşun korkuttu.
Bu kesinlikle senin suçun değil,
kendine haksızlık etme!

Sen de biliyorsun ki erkekler sözde;
zeki ve güçlü
kadınları sevdiklerini söylerler…
Sakın inanma!

Çünkü aptal, aciz,
kendilerine muhtaç olacak kadınlarla
hayatlarına devam ederler.

Neden mi?
Çünkü;
Senin, ona boyun eğmeyeceğini bilirler.
Hiçbir erkek kendinden daha özgüvene,
zekaya sahip bir kadının gölgesinde yaşamak istemez. .
Bu cesaret fukaralığı ve
umduğunu bulamamak egosu onların gidişlerini hızlandırır,
vedalarını kolaylaştırır.

Bırak gitsin…
Sana acıdan başka ne verebilir ki…
Varlığının samimiyetine inanmıyorsan,
bu gidişler asla canını acıtmayacak. Bana inan!

Hem ilk ayrılıktan sonra ki,
gelen ayrılıklar insana pek dokunmuyor.
Üzüleceğin tek şey, yalanlarla kirletilmiş duygular
ve boşuna harcanan zaman...

Uzun lafın kısası;

Riyakar duyguların içinde boğulmaktansa,
bazı kadınlar yalnızlığı seçer ve sever!
Onlar için yalnızlık mecburiyet değil,
tercih sebebidir.
İşte bu yüzden,
bazı kadınlar yalnızlığa seve seve boyun eğer.

Ve işte bu yüzdendir,
gözlerinde mevsim hep sonbahar…

#AsiArmes