Gül & Aşk
Gül küsmüş bülbüle
Bülbül, altın kafesinde Neşeyle şakır durur Gördüğü her güle… Gül, boynun büker Sessizliğe bürünür biçare Derdinden günden güne erir, Dermanı, bülbüldedir ne çare… Bülbül kendi havasında Kendi, keyf-i aleminde, Gül’ ü çoktan unutmuş, Ölür de olmaz, onun derdine çare… Gül, her şeyden umudunu kestiği bir gece, Rüyasında, ak sakallı, nur yüzlü bir dede görür. Dede der ki; Lale, nasıl başını dik tutuyorsa, Hep, göğe doğru bakıyorsa, Yapraklarını yukarı doğru açıp, Allah’a dua ediyorsa, Sen de onu örnek almalısın… Çünkü; Sen bir Gül’sün! Başını kaldır, aç açabildiğince Mis kokun sarsın her yanı Ve yönünü çevir Ebedi olan, gerçek aşka… Gül; Peygambere (Hz. Muhammed S.A.V) Lale; Allah’a açılır. Bunu sakın unutma… Gül; Gördüğü rüyanın da etkisiyle Yerden başını kaldırır, Açar tomurcuklarını Mis kokusu sarar, her yanı Çevirir yönünü asıl sahibine Aşk-ı Efendisine… Asi Armes |