acıya sığınak oldum
kalbimin içinde
şehirlerce özlem biriktirdim denizler büyüklüğünde sevdalar taşıdım ve bir kum tanesi kadar yalnızdım sonra kendi kendime ırak kaldım kadim bir yoksulluk içinde sonra yüreğine sarılarak zenginleştim ve bütün insanlardan uzaklaştım bir ben bir sevdam ve bir özlemek kadar suskunum şimdi önemli olan sevdayı taşımaktı yüreğinde ben sevdayı yük edindim, göğsüm üstünde sonra yurt edindim bu bir kimsesizlik kadar suç sayılırdı ben kimsesizlikten hüküm yedim sonra sustum acıya sığınak oldum mutluluk dört duvar sonrasında kalır gibi bir mahkumun göğe sevdalandım paslı bir korkuluk ardında sonra bir kuş kadar özgürlük peşinde koştum ve sonra kanadından vuruldum içim kimsesizler mezarlığı kadar karanlık ve soğuk bir duvar kadar yalnızım ibrahim dalkılıç |