Gönül sesim
Uzak dağlar ardında, kızıl güneş batarken
Esen yelin önüne serdim gönül sesimi Sevdiğine bu sine, vefa ile atarken Satır satır şiire, verdim gönül sesimi. Bir gelinin yüzünde kar misali tül gibi Vefalılar bağından, dosttan gelen el gibi Has bahçenin bağrında, yeni açmış gül gibi Satır satır şiire, derdim gönül sesimi. Kıştan sıyrılıp gelen, ilkbaharın yelinde Diyar diyar dolanan, ozanların dilinde Deli dolu çağlayan, ırmakların selinde Boz bulanık akarken, gördüm gönül sesimi. Emrah oldum aşk ile, Selvihan’ın peşinde Aşık ile maşuğun, erişilmez düşünde Bir kilim tezgahının, ilmik ilmik döşünde Sabır ile işleyip, ördüm gönül sesimi. Ahmet MORAN |