DOMANİÇ

Kutsal topraklarından silinemez mazisi
Bilirim yüz yıllardır insan tarih iç içe
Manayla bütünleşen yaylası arazisi
Uzaktan seslense de kulak ver Domaniç’e


Yüzünde bir tebessüm tarihin izi kalmış
Kayının ormanları, meydan okur zamana.
Selçukludan bu yana dört tarafa nam salmış
Hayme Ana Ertuğrul, damga vurur her âna.


Bir tarih dile gelip şahlanırken yerinden
Hudut bilmez rüzgarı esiyordu içinden.
Şafak söküp gül açar cennet gibi derinden
Geçilir mi? Domaniç yiğitlerin serinden.


Gözlerin akşamında dağılan bir us gibi
Yapraksız düşüyorken takvimler kızıl güne
Kayboldu sarı kızı, bilinmeze pus gibi
Kaplandı bir memleket gözyaşıyla sürgüne.


Aynı yeşil aynı al, aynı mavi aynı dal
Domaniç gönüllere akan deli bir ırmak
İklimi sert olsa da insanı bir kovan bal
Duman üstüne duman sarılı yeşil yaprak


Kendi ikliminden ki; deli bir rüzgar eser
Dağ orman ve su hava kardeş olmuş şehirde
Oğuz’un evlatları düşmanı burda ezer
Bir asrın hikâyesi yazıldı Domaniç’te

20 Mayıs 2016 Domaniç

Rasim YILMAZ