BEL KEMİĞİ KIRILMIŞ BİR KALEM
makyajı dağılmış bir kadının
sol yanında kimliksiz dolaşan bir ateşim benim coğrafyama sızan acıdan başka bir şeyim yok bu yüzden kendimi her gün unutulmaya terk edilmiş farklı istasyonların banklarında buldum ve ben her gün senden biraz daha uzaklaşıp gitmek isterken ’’farklı ölüyorum’’ güz yangınının küllerinden doğan, yanık bir ıslığım, sessizlikten tırnaklarını yiyen ayrılığın yıprattığı zamanın kanından beslenen küfre tanık ol... ve ben bel kemiği kırılmış bir kalemden öğrendim, umutla dünyaya bakmayı bitişi olmayan ve bana ağır, ömrüme kel kalan her ayrılığın zehrine alıştım, sus’tum yüreğime sıkışmış bir şiir olarak kaldın yoruldum düştüm kalkamadım bu namusuz dünyadan vaaz geçtim yaşamak bilek damarlarımdan çekildi... |