KATRAN KARASI
Yastığımda kokun hala, ben her gece sen yanımdaymışsın gibi uyuyor
Ve her sabah sensizliğe açıyorum gözlerimi. Kolay değil inan. Sana dokunurken ürperiyor umutlarım. Sabırla birlikte doğuyor güneşim. Odalar dolusu sen koşuyor üstüme. Her kuytuya saklanıyor. Kendimden bile kaçamıyorum. Kimseye hesap soramıyorum. Yokluğunun adını fısıldıyorum yastığımın kulağına. Alışmaya çalışıyor, tükeniyorum. Yalnızlık perde perde dökülüyor gözlerimden ılık bir rüzgar eşliğinde bir kaç damla zerre zerre büyütüyorum seni içten içe Har olan bu ateşli hastalık eritiyor bünyemi. Diyemiyorum. Sokaklar sağır, ben ama, sen lâl. Üç bilinmeyenli denklemiz. Sayısal da sevmem ki ben, çözemiyorum. |
Kalemin daim olsun
________________________Selamlar