Tutun Tevekküle
Kalan hiçkimse yok dağıldı kalabalıklar az evvel
Şimdi kendi yurdumda olan kalbimde kaldım kilitli Suskunluğa alışkın değilken dilim sükut etti Tutundum Rabbe belirginsizliklere karşı açtım tevekkül yelkenimi İlerliyorum, korkularımı tevekkülle aştım Senelerce meselelerin arkadından baktım Meğer dünya muhabbete küskünmüş Fânî olan bekâ olanı anlamazmış anladım Anladım ki boşa ağlamışım yanmışım Ağıtlar konağında kendimi ağıtlarla ağırlamışım! Şimdi farkettim susamışım Tevekkülden bîhaber ruhumu aç bırakmışım Dağlanır yüreğim! Parça parça kesilsende yakılsanda asla! Ama asla vazgeçme, tutun tevekküle Kendini verme eline şeytanın, teslim etme! Asil bir duruştur tevekkül selam ona tutunana Zira eğmemiştir kimseye başını O’dan başkasına! Bak her şey kayıyor avuçlarının arasından Anla ki yok küllü şey’in Kadîr O’ndan başkasından |