MEYVESİZ
Gün batımıyla ıssızlaşan
Yorgun yaylalar gibi yalnızım Yüreği yıkılmışların son durağında Pamuk ipliğinde geçiriyorum dakikaları Akşamın ruhu sardıkça düşlerimi Çan seslerinde sağırlaşmış zangoçlara öykünür dilim Bağırdıkça duyamadığım feryatlarım Zarif ama soysuz mermiler gibi deler geceyi İşte o an gecenin kadınsı endamında gelir kokun Sokaklara yayılmış sisin elleri değer dudaklarıma Ah merve derim dilimden dökülen kelimeleri incitmeden Merveler toplarım sabaha gün doğmadan Her mahsun bakışlı sigara izmaritinde Her dibini bulmuş şişenin aynasında Daha rüzgarlar yüzüme vurmadan tokatını Ah merve derim kuş olup uçan umutlarımın ardından Sabah olmuş üstümde martı pislikleri Uyandım.... |