KIRK İKİNDİ
Acımasızca yağan yağmur acaba söz dinlermi
Acılarımın üstüne basa basa düşme desem Yeter artık doğduğumdan beri ağladığım öyküler Birde sen yaşartma kanayan kirpiklerimi nolur desem Güneş ne zaman açar kollarını sımsıcak kime açar Karanlık insafsızca yalnızlığın koynunda niye yatar Aydınlık yarası deşilmemiş efsane midir Kavuşma sancısı hep inleyen yüreğime kifayemidir Kara kaplı bir kitapda ölüm diyor öl diyor doktorun biri Ölmek üzereydim tamda ruhumun açmazlara sıkışmış kanserinden Devası da yoktu şifasıda inlemelerin Umutsuzluk garkolmuştu içimdeki gayya kuyusundan Sahradamıydım yada seraplarım mıydı ağzımı kurutan Nefesimi tükettiğim her ahvalde Gözyaşlarım gölet olup kaç kere boğdu beni Ey imtihan yapboz oldum zul oldum çık artık safımdan Beşerdim şaşardım düşerdim düşlerdim Düşlerimden sararırdı inancımın dalları Kardeşim derdim gel derdim derdimi eş derdim Dinlerdi yüce dağların ardından aşardı Açardı gözlerini gözlerimin rayihasına Tutardı ellerimden bitecek abi bitecek derdi Karanlık şatoda oysa bir mahzun cengaver şimdi Ezan okunuyor hazırlan vakit geldi ikindi 15-08-2016 12:15 |
Gönül sesiniz daim olsun.
Selam ve saygılarımla.