Her nisan şiirleri ve papatyaları getirir aklıma
Kokuları evime misafir olur hece hece
Kısa pantalonlu günler geçer gözümden
Kırlarda uçurtmalar ve uğur böcekleri
Uç uç diyen dillerimiz susar hatıralarda

Papatyalardan şiir okuyan bir çocuk vardı o zamanlar
Hıdırellez sabahı kırlarda dolaşırken toplardık papatyaları
Biz fal bakarken yada başımıza taç yaparken
O alır eline bembeyaz taç yaprakları
Bitmeyen hüzünlü şiirler okurdu
Şiirlerle canlanırdı bembeyaz yapraklar
Dile gelir gülerlerdi biz falcı ve kraliçelere

Bahar toprak çiçek ve şiir
Arılar gibi vızır vızır canlandırırken doğayı
Şiir olmak gelir aklıma
Papatya olup açmak
Sarı renkli gülücükler
Bembeyaz sıra sıra dişleriyle
Papatyalardan şiir okuyan çocuk olmak


Gülümsemek bahar gibi
Doğmak bir papatyanın yapraklarında yaşama

Hayata açan çiçeklerimizdi çocukluğumuz