LEYLA
Şimdi Avanosta,
Bir çömlekçinin ellerinde sema eder; Naif ve nemli tenin.. Toprak ne güzel kokuyor böyle, Toprak ne kadar da serin. Bu şiir sana bu sır sana: Dilini dudağını toprağa göm, Yolundan geçen bu bezirganı unut, Ne alıp ne sattığımı sana.. Okyanusu bırak bu seraba dön, Canlar bahçesinde konuşan dut gibi, Koptuysa kahverengi vaveyla, Bülbül göğe çaldıysa beni tut, Tut ki senden geçmekteyim Leyla... |