Eşkâli belirlenememiş
Kaçak bir gecenin suç ortağı gibiyim
Sevgiye dair ne varsa iz düşümlerini
Acımasızca katleden bir derinliğin…

An’larımın asıl tanığı olan
Gök mavisi düşlerimi tarumar eden
Ve müebbede çarptırılmış mahkûmlar gibi
Sabahlara kadar ora senin bura benim
Tükenmek bilmeyen voltalar atan
Biri mi olmalıyım?

Hayır, hayır!
Mümkündür, eksik kalmış öteki zamanlara
Adanmak, sonsuzluklara doğru sabırla
Kararlı ve vakurca uzanan bir su şırıltısı edasıyla
Samanyolu’nu gözleyerek
Sevdaların içinde yaşamak…

Kalemimin kollarını sıvama vaktidir artık
Dolunaya inat çalan hüzzam şarkıların nağmeleriyle
Kirpiklerime yıldızlar düşürerek
Esrarengiz bir şehrin sokaklarında dolaşmalıyım saatlerce…
İçimdeki salkım söğütlü parkların
İnce ve aydınlık sonsuzluğuna kurulup
Aşkın o görkemli varlığına adanmış
En güzel şiirlerini yazmalıyım

Bu gece hiç bitmemeli…
Varsın örselensin uykularım.
Yollarını şaşırmış tüm sevinçlerimi
Birer birer toplamalıyım gönül haneme
Eksik kalmamalı içimdeki uçsuz bucaksız adanmışlıklar.
Yakamozların kaybolma vakitlerine doğru
Yeniden açarken içimdeki rengârenk çiçekler
Bir sevi gibi farkında olmalıyım
Gönlümü dolduran imbatların…

Eşkâli belirlenememiş
Kaçak bir gecenin perdelerine
İlk gün ışığı ürkek ürkek düşerken
Sevgiye dair tüm güzelliklerin iz düşümlerini
Biraz daha büyütmek için
Hasretine kokumu bulayarak yazdığım
Şiirime son noktayı koymalıyım
Ve öylece gözlerimi kapamalıyım.