Ben,seni özlüyorum.
Özledikce; nabzım zorlaşıyor.
Düşmüyorsun dilimden,
Sensizliğin uçurum boşluğunu,
İsminle dolduruyorum.
Dilim, adına….
Gün, karanlığa….
Doymuyor bir türlü...
Kırk yama topluyorum vuslata dair,
Onlarca mısra kaybediyorum uğruna,
Bütün kıskanç çiçekler,
Kuşlar, börtüler, böcekler,
Hep başıma üşüşüyor…!
Seyyanen uhdeme aldığım bu nefesi,
Bağrıma basıp …seni özlüyorum.
Sensiz sabahlara uyanınca ben,
Göremediğim her günümde,
Kırık bir kemik,
Yanık bir ten oluyor,
Yokluğunun acısı içimde…
Ucu göğe sivrilen sevinçlerim,
Yere düşüyor çiy tanesi gibi
Hiç bir renk uymuyor,
Yüz çizgilerimin dekoruna,
İçimin acı kahvesine
Hiç güneş ışığı girmiyor….
Pusulam hüzne kıble oluyor,
Kutsal bir dua içinde,
Bir sureye bırakıyorum mabedimi .
Tövbeye sığınıp seni özlüyorum !!
Müşteba Güneş