Ağır Bir Şiir Parmaklarımın UcundaŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Paravan arkasında bir nefesti yaşamak.
Yaşamak ve ölmek şairin ellerinde.
Öyle susarcasına
Terfi ediyorum Kirpiklerin birer dik yokuş olsa da Düşerken Yüreğine tırmanıyorum Koynumda ateşli bir humma Varlığımıza kasteden ölü bir diriliş Her güne eksik doğarak parçalansın ki Ani bir taranva nefesimin ucunda kö/r düğüm Zinciri boşalmış duygularım ellerinde sağır Ayrılığın künyesi bileğimi kese dursun İmtihanlar kargaşaları öldürdüğü zaman Göze alan yalnızlığın coşkusu hüsran Ruhumda çöküntü’lerin alametidir. şiir Mavi bakışlar intiharı unutmuş denizimde Günün sonu, bu "son veda " nın habercisi Düşündükçe üşüyor üşüdükçe terliyorum Bir sustu’m ki Bir de sırrı dökülen cüzzamlı aynalar Umarsızca şahitlik eden yarınlara nispet Yitikliğine şehit düşen, ‘yalnızlık.‘ 08.4.2016.23/10 |
Kalemin susmasın
_____________________________Selamlar