Dilimdeki Son Türkümdür YalnızlıkKoyup gitsem kendime gölgemi Geçsem terk edilmiş köylerden Yürüsem tamtakır topraklar üstünde İsimsiz gömütlüklerde avuç açsam Selam versem bütün yurtsuzlara Akşamın kızıllığında otağ kursam Kırgın ruhumu anılarıma bıraksam Üşüdükçe sensizliğin çehresinde Kurusa dudağım gecenin ayazıyla İçimdeki son coşkuyu düşlere sarsam Etimi kemiğimi kemirse kurtlar kuşlar İçimdeki son ışığı söndürse eşkıyalar Dilimdeki son türkümdür yalnızlık Şu kaygısız yorgunluğumu aşka yatırsam Selahattin Yetgin |