hiç kaybetmediğimparçalara ayırsam yüreğimi, her parçasında sen, ve seni anımsatan gökyüzü, ve enkaz altında kalmış bir ben, ve kilometrelerce, santimle ülçülen bir özlem, buruk, kırık bir hazan, çiçek çiçek, yağmur yağmur, ve kuru bir söğüt dalı, ve yitik bir ömür, senden uzak, senden sonra, ve umudunu kaybetmiş, yarına dair suskun, sessiz bir kelebek, dili lal bir şiir gibi, göğsümde sıkışıp kalmış. ve bir şehrin enkazında kalmış, illegal bir rüzgarın uğultusunda, üşümekten sarıldığım ceketim. sökük paltom, kirli sakalım, ve gözü yaşlı, ağlamaklı bir zindan. kuş seslerinden, sesine dokunduğum, ölüm kadar uzak, yaşam kadar yasaksın yine. ve birde senden ayrı, senden gayrı bilmediğim, upuzun bir yol. yolun sonu umudum, ve sen, umudum kadar yakınsın. hiç kaybetmediğim. hep göğsümde sakladığım. ibrahim dalkılıç |